groen/gele winkeluitdaging

 Vandaag hebben we weer eens een smak geld uitgegeven in de uniformenwinkel.
Jonathan en Benjamin hadden nog nieuwe uniformen nodig voor hun nieuwe school en vanmorgen had ik al mijn moed bijeen geraapt om tot daar te rijden (ga maar eens met twee tieners shoppen waarbij ze kleren moeten passen, waarvan dan eentje altijd gewoon zijn schouders ophaalt en de ander niks goed vindt). Jonathan presteerde het om broeken te passen bovenop zijn broek. Toen ik het doorhad, moest dus alles opnieuw. Drama's.
Ik vind het zelf geen mooi uniform, maar soit. Het zal wel wennen. Het is veel groen en dat vind ik niks.

Eenmaal thuis gelijk alles in de was gegooid, dus de hele waslijn hing vanmiddag vol met groene broeken en groen/gele truien en shirts. Ik had amper genoeg groene of gele spelden om alles mee op te hangen. :-)
(op de foto ziet het er misschien raar uit omdat alles binnenstebuiten is gewassen)

In de namiddag dacht ik een goed idee te hebben en gaf ik de kinderen waterpistooltjes - om de plantjes mee water te geven. Het hoeft geen tekening dat de kinderen natter werden dan de plantjes. Ze hebben zich wel geamuseerd hoor, rennend rondom het huis. Jaja, wij hebben nu een huis waar je rond kunt rennen. *luxe!*
Daarna nog pannekoeken gemaakt en zo werd het - behalve het shoppen dan - toch een fijne vakantiedag.

zwembadavonturen

 Vandaag hebben de mannen voor het eerst in/aan het zwembad gespeeld. Ja - toch wel een mijlpaal hoor!
Ik weet nog steeds niet zeker of een zwembad aan huis een voor- of nadeel is. Voorlopig is het een groot onbekend blauw gevaarte.
De pomp is in gang, maar daarmee is alles gezegd, haha. Ik heb toch maar professionele hulp ingeschakeld en woensdag komt er iemand naar de installatie kijken voor 'een overdracht'. Dat leek me nu wat veiliger, voor wij aan onbekende hendels gaan draaien en de boel ontploft of het water paarsgroen kleurt.

De vorige eigenaars hebben een kuisrobotje voor ons achter gelaten (ik heb de prijzen voor zo'n ding gezien, het is een flink cadeau!). Dat bleek nu gelukkig gemakkelijk in gebruik en gisteren hebben we het monstertje in gang gekregen.
Heel bizar om het zo te zien rondrijden over de bodem... af en toe klimt het dan op de muren. Grappig!
Misschien kunnen we op termijn ook een robotstofzuiger en een robotgrasmaaier kopen en gewoon met onze voeten omhoog zitten. :-D

We zijn nog gaan winkelen voor een hoop spullen en toen heb ik ook teststrips gekocht voor het zwembadwater. Het lijkt echt op van die teststrips die we op het werk gebruiken om urine te controleren. In plaats van rode of witte bloedcellen gaat het dan over chloor of waterhardheid, maar het principe is hetzelfde.
Tot mijn verbazing waren alle waardes 'OK'. Dus kudos aan de vorige eigenaars die dat zwembad zo goed onderhouden hebben dat het meteen bruikbaar is.

Joachim was dolenthousiast om in het water te gaan, maar het was nog best koud. 'I am brave!' riep hij dan, de trappen afklimmend. Om er vervolgens gillend uit te rennen.
Uiteindelijk zijn hij en Benjamin wel best diep geweest, maar om echt in het water te blijven, was het toch te koud.

Ik had ons badspeelgoed bijna weggegooid, maar nu was ik blij dat ik het toch verhuisd had. Grappig hoe de plastieken vissen en dinosaurussen nu in een groot zwembad dobberen, in plaats van een bescheiden badje.
Tegen de zomer zullen we wel wat meer speelgoed kopen, nu kunnen ze het hier mee doen. :-)

En in het water of niet, na vijf minuten waren ze alle drie kletsnat.

nieuw adres!

 We hebben het gehaald - we zijn verhuisd!

Door omstandigheden was niemand kunnen komen helpen. :-( Vrij plots bleek dat we alles met ons vijfjes moesten doen. Het was wel even paniek moet ik zeggen - maar we hebben het gehaald.
We hadden een kleine truck gehuurd en die heeft Wouter 3x gereden en ik ben met de auto 4x gegaan. Rond 8u30 de eerste keer vertrokken in Mawson Lakes en om 18u30 de laatste zooi uitgeladen in Greenwith.
Hier zijn we dan!!

Een lamp is gesneuveld, een fotokader is kapot gevallen, verder zijn er nog collecties blauwe plekken uitgedeeld, maar geen grote drama's.

Het spannendste moment was de ijskast van de oprit krijgen!!

Onze nieuwe oprit loopt vrij steil naar beneden - Wouter zijn auto bijvoorbeeld kan niet halverwege de oprit vertrekken, hij moet kunnen starten vanuit de garage. De truck kon dus niet op de oprit geparkeerd worden, die bleef 'boven'. 
Nu hebben we een ijskast die vrij hoog en heel zwaar is want er is een vriezer bovenop. Het ding stond op een trolley en moest dus zo naar beneden die oprit af. Wouter, Jonathan en ik hebben ons uiterste best gedaan het ding tegen te houden, maar uiteindelijk won de zwaartekracht en hadden we het gevaarte nauwelijks nog onder controle. De ijskast is rechtop gebleven, maar het was een ruwe landing!
Gelukkig werkt ie nog...!

Het was 's avonds simpele afhaalpizza en dan alle vijf uitgeput in ons bed!

Vandaag zijn we dan begonnen aan de kastenpuzzel - waar komt wat - en het oneindige uitpakken van dozen.
Ik ben DOLBLIJ dat we nu gewoon EINDELIJK kunnen doen wat we willen. We maken zo veel gaten in de muren als we goesting hebben!!!

Er valt nog veel te ontdekken. In huis en buitenshuis.
Gisterenavond bleek er buiten een lamp te branden en werd het een zoektocht naar de juiste schakelaar. :-)

Vandaag ben ik door een stapel handleidingen gegaan om te proberen dat zwembad aan de praat te krijgen. De pomp/filter lijkt nu te werken en ik heb al m'n best gedaan het ding proper te maken, maar het is allemaal niet simpel als je er geen verstand van hebt - lol.
Morgen maar eens teststrips kopen.

Deze namiddag hebben we een korte wandeling gedaan en ook eens de achterkant van ons huis gezien. We zijn even naar de speeltuin geweest waar de kinderen binnen het kwartier alweer een hoogoplopende ruzie hadden. Ze voelen zich duidelijk thuis.

Deze laatste foto vind ik persoonlijk 'makelaarswaardig'. :-)

zetels!

 Vandaag kwamen ze onze nieuwe zetels leveren! Meteen in ons nieuwe huisje natuurlijk. :-)

Onze huidige tweezit en driezit zijn intussen 17 jaar oud en totaal verruineerd door de kinderen. Dat is begonnen toen ze als peutertjes leerden om in de zetel te klimmen en dat eindigt nu na bijna 14 jaar klimmen/springen/klauteren/vechten met ALLE kussens die TOTAAL kapot zijn. Zelfs de stof aan een leuning is helemaal gescheurd. Het is hersteld, nog een keer hersteld, weer een keer hersteld, maar er is geen beginnen aan. We proberen de drama's te verstoppen met dekens, maar het heeft geen zin. De zetels zijn rijp voor de schroot. 

Al jaren zeggen we: 'Als we verhuizen, kopen we nieuwe zetels.' Omdat het volgens ons geen zin had om te investeren in een nieuw salon dat dan later misschien niet in de living past.

En wij maar wachten. En wachten. En sparen. En wachten.

Intussen zijn die zetels geen doorn maar een boom in ons oog en elke keer als er bezoek komt, schaam ik me dood.

Twee weken geleden gingen we dan eindelijk shoppen voor een nieuw salon.

En we gingen specifiek op zoek naar iets dat in stock was zodat we niet nog drie maanden moesten wachten!

Die oude troep komt ons nieuwe huisje NIET in!

En nu - eindelijk! - TADAA!

NIEUWE ZETELS!!!

{nieuwe huisregel: wie in de zetel durft springen, krijgt 's avonds geen schermtijd}

nog meer chaos op komst

 Het huis hier (Mackenzie Circuit) was al een tijdje redelijk chaotisch met overal dozen en nu is het intussen leeg en chaotisch tegelijkertijd. Enkele kasten zijn al verhuisd. Er is al veel decoratie van de muren gehaald. De keukenkasten en badkamerkasten zijn erg leeg.
De kamers van de kinderen zijn een zootje (nog meer dan anders) met gedemonteerde kasten, half ingepakt speelgoed (de andere helft op de grond) en ontbrekende nachtkastjes. Ze vinden het zelf grappig en dramatisch tegelijkertijd. :-)

Vandaag was ik buiten aan het opruimen en natuurlijk vond ik een gigantische spin achter m'n groentenbak. Een redback dan nog (kennelijk een zeer pijnlijke beet).
Ik heb 'm maar laten leven in de hoop dat ie gewoon ergens anders heen gaat. 
Ik had de groentenbak verplaatst en voorlopig woont hij nu onderaan de tuintafel, wat een redelijk probleem is. lol

We hebben niet alleen opgeruimd, er zijn ook weer een lading spullen naar Greenwith gebracht.
De vorige eigenaars hadden voorgesteld hun pooltafel te laten staan en daar hebben de kinderen veel plezier aan. Terwijl ik de keukenkasten aan het schoonmaken en inladen ben, zijn ze druk aan het poolen. Het is natuurlijk maar een kwestie van tijd voor er ongelukken gebeuren. Een keu in iemand zijn oog. Een gat in het venster. Een arm vastgekneld in een net. Een ingeslikte poolbal.
De enige vraag is wat er eerst gebeurt.
Maar voorlopig gaat het nog goed.

sleuteldag!

 Gisteren was het 'settlement day' - te vergelijken met het tekenen van de akte bij een notaris.
Alleen is het hier geen notaris die het werk doet, maar een 'conveyancer' en er werd ook niks meer getekend, want dat was allemaal elektronisch gedaan vantevoren.

Wij hebben onze conveyancer zelfs nooit gezien! Ik heb haar een keer aan de lijn gehad en dat was dat, de rest was allemaal per mail. De romantiek is ver zoek, haha.

Gisterenmiddag kregen we ook gewoon een mailtje. "Congratulations, I confirm your settlement is complete." Niet eens meer dan dat, superdroog.
De makelaar stond in cc dus die stuurde dan een sms 'Hoe laat willen jullie de sleutel komen halen?'
Wij waren al in de stad dus we gingen gewoon nog lunchen en dan ineens de sleutel ophalen.

Dat was ook op twee minuten gepiept. 
Het kantoor van de makelaar had nog een laatste inspectie gedaan en alles was in orde. De vorige eigenaars hadden wel nog twee grote bloempotten laten staan omdat ze die niet verplaatst kregen. We moesten maar eens naar die potten kijken en als het ons niet aanstond, moesten we bellen. Dan ging hij regelen dat ze weggehaald werden.
Behalve de sleutel kregen we ook een mand met lekkers mee en dan stonden we weer buiten.

Op naar ons nieuwe huisje!

Het was netjes achtergelaten. Beter dan verwacht, moet ik zeggen.
Het aanrecht lag vol envelopen met sleutels, netjes opgeschreven waar die sleutels bij hoorden. Er was een stapel gebruiksaanwijzingen over het zwembad en de zonnepanelen die we goed gaan kunnen gebruiken!
Het materiaal om het zwembad te kuisen hadden ze ook achtergelaten, heel netjes wel. Ook superhandig. Vooral omdat wij daar totaal geen verstand van hebben! *lol*
De bloempotten (met planten) werden snel goedgekeurd, die nemen we graag over. :-)

Zaterdag is de grote dag. We hebben een kleine truck gehuurd om al onze zooi te verkassen. Intussentijd gaan we verder inpakken en al heen en weer rijden om de eerste rommel daar te laten. :-)

Kev

 Vandaag was het de laatste schooldag van 'term 1', morgen begint de herfstvakantie.

Het was voor ons mannen ineens de laatste dag op hun school, want volgende week verhuizen we en daarna starten ze op hun nieuwe school!
Jonathan en Benjamin maker er weinig uit, zeker Benjamin want die gaat nog maar een paar weken naar zijn middelbare school. Hij had snapchat gegevens uitgewisseld met zijn vriend en dat was het dan. Joachim daarentegen moet zijn school van ruim 4 jaar achterlaten, dus die vindt het heel spijtig.

Twee weken geleden had hij in het weekend 'de klasknuffel' mee naar huis mogen nemen. Kev(in) de koala.
Hij heeft daar toen het hele weekend mee rond gelopen en had aan de juf het volgende weekend weer gevraagd of hij Kev mee naar huis mocht nemen. En het mocht nog ook.
Het was Kev van hier en Kev van ginder. Hij vroeg of ik Kev wilde gaan zoeken in de winkel want hij wilde zelf ook zo'n knuffel. 'Vraag maar aan de juf van welke winkel hij komt,' zei ik.
Joachim ging het allemaal regelen. Hij begon met mij te onderhandelen over de prijs en ging zelf uitvissen welke winkel we moesten zijn. Volgens de juf was Kev uitverkocht, maar een van zijn vrienden had ook zo'n knuffel dus was hij het daar aan gaan vragen, zodat ik al een sms kreeg van die mama om me te informeren over Kev. *lol*

Gelukkig had de juf tijdens het oudercontact ons al fluisterend verteld over Kev. We mochten hem niet zelf kopen, want ze had een identieke knuffel voor Joachim gekocht als afscheidscadeau. :-)

Zo kreeg Joachim dan deze week zijn Kev. Helemaal nieuw, extra zacht, speciaal voor hem. De juf had ook een sjaal voor Kev gegeven en die was getekend door al zijn juffen en zijn vrienden.
Wat een heerlijk afscheidscadeau!!

bijzondere beloning

 Alle scholen hier in Oz hebben een uniform. Twintigdelig bij de private scholen, een simpel t-shirt en trui bij veel publieke scholen. Het promoot een 'sense of belonging' waar de Aussies dol op zijn. 
En het is traditie natuurlijk.

Elke dag dat uniform aan dus, al zijn er wel uitzonderingen. Pas was het 'world autism day' en dan mochten de kinderen in het blauw gekleed komen. Voor 'harmony day' was de kleur oranje ofwel iets van het land van herkomst. Dus af en toe kan er wel iets anders.
Het valt me wel op dat de middelbare school dat soort dingen niet meer doet.

Ruim een week geleden was er bij Joachim op school een 'teamdag'. De kinderen van heel de school werden in vier teams gestoken en moesten opdrachtjes uitvoeren om punten te verdienen.
Deze week was het resultaat bekend: team Blauw heeft gewonnen! Toevallig het team waarin Joachim zat, dus die was blij.

De beloning van team Blauw? Morgen (de laatste dag voor de vakantie) mogen ze casual naar school. Geen uniform nodig.

En dat terwijl ik op de website van de school het volgende lees:

At Karrendi Primary School, we believe that our uniform plays an important role in creating a sense of identity, belonging and safety for our students whilst also promoting pride in who we are.

... ?

Beetje tegenstrijdig dan toch, die beloning.

Joachims feestje

 Afgelopen zondag had Joachim zijn verjaardagsfeestje!
Hij had het graag in Timezone - dat is een zaal vol videospelletjes en arcade spellen. Normaal koop je een kaartje en daar zet je dan geld op om te spelen - het ene videospel kost al meer dan het andere - en afhankelijk van je score krijg je dan virtuele tickets en daarmee kan je dan iets kopen. Snoep of speelgoed.
Bij een verjaardagsfeestje werkt het anders. Alle kinderen krijgen een kaart en daarmee kunnen ze 90 minuten (!) ongelimiteerd spelen. Er zijn geen tickets te verdienen, maar ze kunnen hoe dan ook iets uitkiezen.
Daarna is er ook tijd in een apart lokaaltje voor taart en snoep en zo.

Ik vind het een handig concept. Niet echt goedkoop, maar wel heel plezierig voor de kinderen. En je bent ze ook nooit kwijt, ze hangen altijd achter een computerspel. :-)

Pasen!

 De paasbilby is hier ook geweest om eitjes te verstoppen.

De laatste keer in deze tuin!

Helaas zijn bijna al mijn kinderen-zoeken-eitjes-foto's mislukt omdat de mannen te veel bewogen. ;-D

Joachim negen

 Joachim was al aan het aftellen sinds kerst en vandaag was het eindelijk zover: zijn verjaardag!
Gelukkig waren we zo snugger geweest de kaarsjes en slingers nog niet in te pakken. :-)

Een verwenontbijt, taart gaan kiezen in de winkel, een stapel cadeautjes uitpakken en de rest van de dag met die cadeautjes spelen. 's Avonds het favoriete eten bereid door papa en dan toch maar op tijd in bed want de volgende ochtend moeten paaseitjes geraapt worden!

Het leven van een negenjarige...

klimmen maar

 Afgelopen zondag zijn we naar een klimparcours geweest.
We waren er nog nooit eerder geweest, maar hadden ervan gehoord en het leek me wel iets voor ons mannen.

Het klimding was een gigantische toren. Aan de binnenkant waren er trappen voor supporters, aan de buitenkant had je meerdere hindernissen op verschillende hoogtes. (en hoog werd het zeker!)
Helemaal onderaan was de Koala Climb voor jongere kinderen.

Joachim was in principe net groot genoeg om de 'Mega Climb' te doen, maar we waren niet zeker of hij zou durven. De dame aan de kassa stelde voor om gewoon even de trappen op te lopen en dan te zien hoe hij zich voelde op verschillende hoogtes.
Nou, wij deden de trappen tot de eerste verdieping en toen stonden Jonathan, Joachim en ik weer heel gauw beneden - haha! 

Voor Jonathan was het jammer, want hij zag de Mega Climb niet zitten maar was te groot voor de Koala Climb.

Joachim heeft zich prima geamuseerd op de Koala Climb. In het begin vond hij het heel spannend (het was toch ook wel op 2 meter hoogte), maar toen hij eenmaal doorhad dat hij gewoon kon zitten in zijn harnas en zichzelf verder kon trekken, deed hij aan grote snelheid het parcours opnieuw en opnieuw.

Benjamin en Wouter trokken naar boven!

Van verdieping naar verdieping, en maar klimmen en hindernissen doen!
Wouter vertelde achteraf dat hij toch ook minder op z'n gemak was helemaal bovenaan en daar bijna niets meer had gedaan. Benjamin bleef maar bezig en deed op z'n dooie gemak de meest spannende dingen!!
Ik wist niet dat hij zo'n durver was!

Daarna was er nog een gelegenheid voor een ijsje en zijn we ook nog gaan wandelen en geocaches vinden. :-)

Het hele gevaarte.

Harnas aan!

En klimmen maar!

Benjamin op de eerste verdieping.

Wouter op de eerste verdieping.

Benjamin op z'n duizendste gemak bovenaan op een wiebelende boomstam!
(Wouter boven bibberend aan een paal,

ik bibberend beneden)